Bir ulu ağaçtan bir yaprak düşse O anda acısın duyar iniler Katlansa acıya sakince geçse Esen rüzgarlara uyar iniler
Bu aşkın meyinden içip de kanan Bendeki başını sevdaya salan Yarinden ayrılıp gurbette kalan Geçen günlerini sayar iniler
Çağlayıp akıyor bakarsın suya Yağan yağmurlardan zevk duya duya Geçer dolaplardan yeter arzuya Başını çarklara koyar iniler
Dağlar çiçek açar Veysel dert açar Derdine düştüğüm yar benden kaçar Gerçek aşık olan kendinden geçer Derdini aleme yayar iniler |
|
|