Ayakları çıplak eli nasırlı O köylü vatandaş bizimdir bizim Tek odası olan çullu-hasırlı O toprak damlar da bizimdir bizim
Bir lokmacık olsun haram yemeyen Ekmeği bulursa katık demeyen Yine de hayattan bıktım demeyen Dirençli insanlar bizimdir bizim
Haberi olmayan köşkten-yalıdan Süpürgesi ibarettir çalıdan Çulu da değerli olan halıdan Gariban insanlar bizimdir bizim
Leb demeden leblebiyi anlayan Şımarmayan büyük sözü dinleyen Yıllar yılı inim inim inleyen Çilekeş yurttaşlar bizimdir bizim
Bebeğini iş başında doğuran Çocuğunu doğa ile yoğuran İpliğini eğirtmeçle eğiren Fedakar analar bizimdir bizim
Küçücük yaşında dantel işleyen Onunla mutlu bir yuva düşleyen Üç yaşında çalışmaya başlayan O köylü bacılar bizimdir bizim
Tütününü piposuna dolduran Anılar anlatıp bazen güldüren Kederi yok edip gamı öldüren Yaşlı amcalar da bizimdir bizim
Olsa da seksen beş-doksan yaşında Titreyen elleri uzman işinde Yaşama sarılmış, umut peşinde O yaşlı nineler bizimdir bizim
Arif unutur mu o insanları Onlar yurdun damardaki kanları İsyan edip çıkmasa da çınları O yoksul insanlar bizimdir bizim |
|
|