Dem vurup dolaştı şem-e pervane Kül eyledi vücudumu nar aldı Bir bade içirdi çeşmi mestane Aklımı başımdan nazlı yar aldı
Ebrular yay olmuş kaşları keman Düş oldum aşkına el aman aman Bağban oldum dost bağına bir zaman Taze bitmiş goncalarım har aldı
Yeridir de deli gönül yeridir Vefasız dost olan ömür çürüdür Bir ah çeksem dağı taşı eridir Şu dertli gönlümü ahuzar aldı
Coşunada deli gönül coşuna Çok hal gelir aşıkların başına Meğer dost demişim boşu boşuna Güvendiğim dağları da kar aldı
Daimi'yim dönmez gider yolunca Gönülde şad olur dostu bulunca Mürşidi Kamile yakın olunca İşte henüz bahçelerim gül aldı |
|
|