Bin dokuz yüz doksan bir senesinde
Yüklendi kamyona göçümüz bizim
Ayrılık hasreti var sinemizde
O gün kan ağladı içimiz bizim
Babamın işleri çokça güç oldu
Altmış yıllık emekleri hiç oldu
Nasibimiz kalktı hane göç oldu
Buna yetmedi ki gücümüz bizim
O teşkilat düzen hava bozuldu
Kazanlar çanaklar kova bozuldu
Anamın kurduğu yuva bozuldu
Dinmiyor artıyor acımız bizim
Ok yaydan çıkmıştı diyemez olduk
Koyunları verdik sayamaz olduk
Ekinleri ektik yiyemez olduk
Harmanlarda kaldı tecimiz bizim
Eğdik boynumuzu bir yana büktük
Evimizin çokça yerini söktük
Mezarlığa gittik gözyaşı döktük
Kaldı anam abim bacımız bizim
Komşularla vedalaştık sarıldık
İkindi gelmeden çoktan yorulduk
Daha köyden ayrılmadan sorulduk
O zaman başladı sancımız bizim
Kevseri'yem gözlerime yaş doldu
Tarlalar çayırlar sahipsiz kaldı
O güzel evimiz tarumar oldu
Bitti devranımız tacımız bizim |
 |
|
"Göç Destanı (Bizim)" Türkü Sözü
Aşık Kevseri