Gönül gel seninle muhabbet edelim Araya kimseyi alma sevdiğim Ya benim kimim var kime yalvarayım Kaldır kalbindeki karayı gönül
Solmazsa dünyada güzeller solmaz Bu dünya fanidir kimseye kalmaz Yalan dolan ile sofuluk olmaz Mümin olan bekler ferahı gönül
Derviş Ali'm öğüt verir özüne Gönül lutfeyledi kendi sözüne Azrail konunca göğsün düzüne Bekleme o zaman sırayı gönül |
|
|