Dünyaya gelse de insanın çoğu Bir zevki sefasın sürmeden gider Kimisi beğenmez bal ile yağı Kimi de yüzünü görmeden gider
Çalışıp dökülen ter yanağından Lakin kurtulmayan yokluk ağından Halen yorgan sırtta ölüm çağında Bir ferahlık güne ermeden gider
Nicesi var akla karayı seçer Kimi hak vermekten bilerek kaçar Kimisi hak için canından geçer Kimi de farkına varmadan gider
Saltanat uğruna dökülen kanlar Bu oyunun farkına vardı insanlar Yemini kıskanan vahşi hayvanlar Açtığı yarayı sarmadan gider
İbreti kölelik son bulsun yeter Yoksul hep çalışır ağa yan yatar Doğru söyleyene çamurlar atar Dişlerin bileyip durmadan gider |
|
|