Kalmamış köyümün zevki neşesi
Çeşmesi çayları akmıyor şimdi
Baharı yağmurlar müjdelemiyor
Ufukta şimşekler çakmıyor şimdi
Bomboş olmuş her yer dereler ıssız
Geceler türküsüz yamaçlar sessiz
Bulunmaz yazıda ne ayak ne iz
Dağlar gariplikten bıkmıyor şimdi
Dönmüyor bu yerden gidenler geri
Dökmüyor kalanlar toprağa teri
Her evden bereket yüküyle sürü
Mor kınalı koçlar çıkmıyor şimdi
Ağaç yok gölge yok güneş yakıyor
İnsan fidan değil fitne dikiyor
Tarlalarda sular boşa akıyor
Kimse bir evlek yer ekmiyor şimdi
Ev bark yurt koymamış şehire göçen
Ne sap çeken var ne ekin biçen
Ne yorulan var ne de ayran içen
Tırpanla başaklar sekmiyor şimdi
Ocak yıkık toplanan yok başına
Dirsek dayanmıyor ocak taşına
Kış günü pişen tarhana aşına
Çocuklar ekmeği sokmuyor şimdi
Çakır dikeni tutmuş yamaçlar yollar
O yoldan yürüyüp geçmiyor kullar
Çelimsiz bedenler nasırsız eller
Bedenler toprak ter kokmuyor şimdi
Sürüler ıslıkla inmez pınara
Korkarım milleti üzer bu yara
Ne sevgi ne saygı ne hürmet ara
Küçük büyüğüne bakmıyor şimdi |
 |
|
Hasan Ulusoy
"Kalmamış Köyümün Zevki Neşesi" Türkü Sözü