Kaşın mihrabımdır Kabem yüzündür Söylerim çıktıkça avazım benim Benim kıblegahım iki gözündür Her vakit sanadır niyazım benim
Tuba dedikleri güzel boyundur Huri melek derler senin soyundur Aşığa cevretmek eski huyundur Dişi inci dudak kirazım benim
İbreti kapında her zaman kulum Asla eteğinden çekemem elim Görmese gözlerim lal olsa dilim Senden ayrılamaz bu özüm benim |
|
|