Ey Hebeş oğlu dur tez ol geyin Od tutub canım yandırar meni O bi-insaf yar heç heber tutmaz Öldürer ahır intizar meni
Ol bığı burma eyri hencerli Söz verib getdi bi-vefa çıhdı Menden özgesin gapında goysan Eylemez mi bes şermsar meni
Bir desmal atdı bağrıma basdım Öpdüm ağladım göz yaşım sildim Gözledim geler ahtarar tapar Bu derdi-gemden gurtarar meni
Namusdan ardan dem vuran oğlan Sözünde möhkem olgünen barı Başda papağın yaylıg oymasın Mühennes güler dost gınar meni
Sen Hebeş oğlu yetir erzimi Mah Hanım'dan dil-i şeydaya Ver bu desmalı bığı burmaya Goymasın haşa ah zar meni |
|
|