Gönül bahçesine fidan dikmiştim On iki yıl sonra gül verdi bana Kurur diye hep boynumu bükmüştüm En güzel meyvadan bal verdi bana
O fidanın bestesiydim sazıydım Susamıştım temmuzdaki yazıydım Bir damla suyuna dünden razıydım Irmaklar misali sel verdi bana
Ayrılık rüzgarı estirme dedi Bu güzel fidanı kestirme dedi Gül Ahmet sazını susturma dedi Hep güzel çal diye tel verdi bana |
|
|